Sidebar

22
Sun, Dec
0 New Articles
×

Warning

JUser: :_load: Unable to load user with ID: 62

{mosimage}
Today is my last day with Technosoft. No matter wherever I go, Technosoft will always be special because it gave me the entry into IT. If it was not my dear friend Prabhu Shankar, ex-boss Mr. Chandrasekar and Technosoft, I would have returned back to Dubai with a sales in job last March. Technosoft is where I learnt SAP IS-Retail, I got to have a confidant and well wisher in Prabhu Shankar. In fact I would love to have Prabhu Shankar along with me as long as possible in my life (careerwise and as a friend) and I pray that it should happen soon in future. This one year stint in Technosoft had taught me some valuable lessons in career about the efforts, presence being made felt and I must keep following them through out. I'll always be indebted to Technosoft (also Prabhu Shankar and Mr. Chandrashekar) for giving me a break into SAP. My sincere thanks to everybody here for bearing with me. Ofcourse I’ll be in touch but this is just an acknowledgement of my feelings towards them.

{mosimage}
'Welcome to IT!' This is what my friend told me when I was shocked at the sudden lay off in our company. Fortunately (or unfortunately) I was not one of the victims, but the experience was shocking, sending shivers through the spines. This is an inside of otherwise extremely glossy IT field. Here just the revenue generated by you is counted, there is nothing like recognisation of your talent, humanity, blah.. blah.. Of course every industry retains the employees who are productive for the company, but only in IT the axes fall based on the life of the project. No matter how much talented you are, if your project ends / terminates, automatically your service also is terminated without indication. I just am concerned about the well being of my friends who faced termination recently.

{mosimage}
D******** (20) is our family friend's daughter, we know her since the day she is born. Unfortunately she recently met with an accident and is being treated in a hospital. Yesterday when I went to see her, some diagnosis was going on and all of a sudden some blood earmarked for her surgery were used for that. Blood needed for her surgery was not still collected. The hospital's blood bank showed a shortage of needed blood group. Now doctors are left with only option - to collect blood freshly from donors. Within an hour we were supposed to collect 10 units of B positive blood. Then began the actual tension. To find out people with similiar group from the friends' circle we have is really daunting. If all of us didn't have a mobile phone that time, things could have been worse. Thankfully we got some donors in time.

{mosimage}the best colour for you, we'll tell more about you. Order the following animals in the list according to your wish.... So many online personality tests are available like this. There are lot of subtle choices that unconsciously reflect our personality in some ways. When we observe the people around us, we notice that people who have an affinity towards certain actors / actress / books / writers have a similiar behavioural pattern. So whenever we hear somebody new who say that they like that author's book very much, find that actor/actress attractive, we immediately tend to form a personality image based on our past experiences. Sometimes we may go wrong, sometimes we may get a right idea... but the ability to form an image is something that comes with the experiences.

இம்முறை வைத்தி வீட்டுக்கு போய் வரும்போது 'எஸ். ராமகிருஷ்ணனின் சிறுகதைகள்' தொகுப்பை எடுத்து வந்தேன். பஸ்ஸில் வரும்போது முதல் 4 சிறுகதைகளை படித்தேன். ஒவ்வொன்றும் நான் புரிந்துக் கொள்ளக்கூடிய உணர்வுகளை கொண்டு இருந்தது. அவற்றை படித்தவுடன் அது சம்பந்தப்பட்ட சம்பவங்களுக்கு மனசு தாவியது. நினைவுகள் நல்லதாக இருப்பின் நமக்கு மேலும் புத்துணர்ச்சி கிட்டும். ஆனால் நினைவுகள் வலி கொணடவையாக இருப்பின், it leaves us emotionally dry. பொதுவாக புத்தகங்கள் படிக்கும் அனைவரும் இப்படி emotional travails-க்கு ஆளாகிறார்களா? இல்லை என் போன்ற சிலர் மட்டும் தானா? இந்த சந்தேகம் தோன்றியதும் புத்தகத்தை மூடிவைத்து விட்டேன். நீங்கள் ஒரு திரைப்படமோ / நாவலோ பார்த்தோ / படித்தோ நாம் வாழ்க்கையில் இது போல மாறவேண்டும், இப்படி இருக்கக் கூடாது என்றெல்லாம் நினைத்திருக்கிறீர்களா?

{mosimage} பல முறை விமான பிரயாணம் செய்திருந்தாலும், இதுவரை விடியற்காலையில் பிரயாணம் செய்ததில்லை. சமீபத்தில் பெங்களூருக்கு ஒரு டிரெய்னிங் விஷயமாக போனபோது, காலை 6:00 மணி விமானத்தில் பயணிக்க நேர்ந்தது. விமானத்தில் இருந்து சூர்யோதயத்தை பார்ப்பது தனி அழகு தான். குறிப்பாக இந்த பனிக்காலத்தில், மேகங்களிடையே கிழித்துக்கொண்டு போவதும், அதிகாலை சூரியனின் வெளிச்சத்தில் பஞ்சு மேகங்கள் பொன்னிறமாக வறுபடுவதும், பிரம்மாண்டமான சென்னை பொம்மையாக சுருங்கி மேகங்களிடையே மறைவதும் தனி அழகு தான். Hollywood படங்களில் மட்டுமே இதுவரை நான் பார்த்திருந்த அந்த மேக காட்சிகள் இப்போது நேரில் கண்கூடாக காண முடிந்ததில் ஒரு தனி excitement. அந்த குதூகலத்தில் தூக்கம் முழித்த, வரிசையில் நின்ற களைப்பு எல்லாம் போயே போச்சு. துரதிர்ஷ்டவசமாக இது போன்ற காட்சிகளை நான் எதிர்பார்க்காததால், கையில் கேமிரா எதுவும் வைத்திருக்கவில்லை. Better Luck next time.

{mosimage}A psychological analysis about the "molestation case of 2 NRIs in Mumbai on New Year eve" had given a new "observation" that increasing social and financial status / independence of woman is causing jealousy to the men, that's why they involve in more violence against women. To certain extent I agree with this theory. But the difference is not jealosy but a frustration of men against these "todays" woman. If a guy misbehaves, men can catch his collar and argue in the middle of the road. But if a woman does the same, they can easily get away with sympathy. Till recent past I was nice to the girls, but after seeing few girls to be "oversmart" and taking advantage of the guy's such mentality using their sexuality to get things done, I turn blind eye to all girls' advances.

Recently I added one more agenda to my New Year Resolutions - "Never wish anything for anybody without looking things from their perspective. Even though we wish with good intentions, it might end up hurting the protagonists.

{mosimage}1. I used to 'wish' my ex-boss abroad to get married soon, after learning about his broken marriage. Whenever possible I used to "reiterate" a remarriage. With the passage of time, the tables turned, I decided to stay away from marriage. Whenever I called him sometimes back he used to ask me about when I would get married. Sweet Revenge. These days whenever somebody asks me about my impending marriage, I cut short the topic with the answer "When I get married, I'll definitely keep you informed. Whats up next?". Atlast I have learnt to answer.

{mosimage}இன்று காலை ஆஃபீஸுக்கு போகும் வழியில் பயங்கர அடைசல். சரத்குமாரின் கட்சி ஆட்கள் நிறைய சுமோ, குவாலிஸ் போன்ற வண்டிகளில் பேரணி போல போய்க்கொண்டிருந்தார்கள். இந்த மக்கள் இவ்வளவு Dumb-ஆ? சரத்குமாரின் கட்சியில் 'தொண்டாற்ற'? விஜயகாந்த் பரவாயில்லை, எந்த கட்சியிலும் இல்லாமல் தனியாக துவங்கினார்(ன்). அதனாலேயே அந்த கட்சிக்கு ஓரளவுக்கு மரியாதை இருக்கிறது. சரத்குமாரோ அதிமுக, திமுக என இரண்டு கட்சிகளிலும் 'சுரண்டி'விட்டு சீந்துவாரில்லாமல் புது கட்சி தொடங்கியுள்ளார்(ன்). திமுக-விலிருந்து வெளியேறிய பிறகு ஜெயா டி.வி-யில் திமுக-வில் தனக்கு மத்திய மந்திரி பதவியாவது கொடுத்திருக்க வேண்டும் என்று ரசிகர்கள் ஃபீல் செய்தார்கள்.

{mosimage}After giving reviewing 2006 a skip (I was going through a low phase at that time, so not in a retro mood), I am now looking back 2007 objectively. A relatively significant year with a career change, fairly good one replete with happiness and shift in perspective towards life - that pretty sums up what 2007 what for me. Another year that made me mellow down inside and roughened up my exterior. They say that happiness brings everything - confidence, cherubic and cheers. 2007 got everything of them in needed quantities. As I am person believing in experinces - there is no good / bad experience but only lessons.