வெற்றிகரமா 2வது மாதமாக நிறுத்தாமல் ஜிம்முக்கு போய்க்கிட்டு இருக்கேன். இன்னும் எவ்வளவு நாள் தொடர்ந்து போகமுடியுமோ தெரியலை. ஆண்டவன் அருளால இந்த நிலமை இன்னும் ரொம்ப நாளைக்கு நீடிக்கனும்னு வேண்டிக்கிறேன். இந்த தொடர்ச்சியா போறதால சில நல்ல மாற்றங்கள் தெரிய ஆரம்பிச்சிருக்கு. 6-பேக் வைக்கிறது என்னுடைய லட்சியம் இல்லை... பட்டையான வயிறும், பார்க்குறவங்க முகம் சுளிக்காத அளவுக்கு டி-ஷர்ட் போடுற உடம்பு வாகும் தான் என்னுடைய நோக்கம். வருங்காலத்துல நிறைவேறும்னு நம்புறேன்.

போன தடவை "ஜம்முன்னு ஜிம்முக்கு போன கதை"யிலே என்னோட வாழ்க்கையிலே நான் ஜிம்முக்கு போன கடந்த மூன்று காலகட்டத்தை சொல்லியிருந்தேன். அடுத்த பாகம் எப்போ ஆரம்பிக்கும்னு தெரியாம இருந்தேன். காரணம் என்னோட பலவீனம். ஜிம் போறதை விட்டுட்டா என்னால அதை திரும்ப ஆரம்பிக்க முடியாது. ஜிம்முக்கு போறதுக்கு வாய்ப்பு இருந்தாலும் அதை தவிர்க்குறதுக்கு ஏதாவது காரணம் கண்டுபிடிச்சுட்டே இருப்பேன்.

It had been exactly a month and three days since that nightmare happened. It was a Friday and supposedly a leisure day as my client side business counterpart, my manager were in leave and I didn't have anything in my work basket. The weather in Sydney where I was on a project was so good, that I left for a casual walk. During the walk, may be to kill time, I called my mother and she said that she hadn't slept the previous night because of her stomach pain. I always keep telling my mother to have complete body checkup at regular intervals, not to take self prescribed medicines and visit a physician when she falls ill. But she never heeded to my words. Since she is a headstrong woman, I too couldn't force her on these issues. So on that day I asked her to visit another hospital without fail.

நேற்று ஆஃபீஸில் சக ஊழியர்களோடு ஒரு மிக சுவாரசியமான உரையாடல் நடைபெற்றது - உணவு முறைகள். உடற்பயிற்சிகள் மீதான எனது சமீபத்திய ஈடுபாடு எனது டீமிலிருக்கும் இன்னும் இரண்டு பேருக்கும் தொற்றிக்கொண்டது. அதனால் அவர்களும் என்னைப்போல மதியம் 3 கி.மீ நடக்கிறார்கள். என்னை போலவே உணவை பிரித்து 6 வேளையாக உண்கிறார்கள். எங்களது இந்த புதுப்பழக்கம் எங்கள் டீமில் பேச்சாக உள்ளது. அதனால் நேற்று காலை காபி நேரத்தில் இந்த விஷயம் விவாதமாக வந்தது.

என்னோட பதிவுகளுக்கு அடியிலே வர்ற profile box-ல "my latest interest is Body building"-னு படிச்சுட்டு நான் இந்நேரத்துக்கு கஜினி சூர்யா மாதிரியோ, துப்பாக்கி வித்யுத் ஜம்வால் மாதிரியோ உடம்பு ஏத்தியிருப்பேன்னு தப்பா நினைச்சுக்காதீங்க (வித்யுத் ஜம்வாலுக்கு அந்த படத்துல உடம்பு காண்பிக்கிற காட்சியே இல்லைங்குறீங்களா? அவன் சட்டைய கழற்றியிருந்தா நம்ம மாட்டு டாக்டர் கதி அதோகதி தான்)... எனக்கு ஈடுபாடு வந்திருக்குன்னு தான் சொன்னேன்.. ஆனா உடம்பு ஏத்திறேன்னு சொல்லலையே. என்னடா இவன் கலைஞர் கருணநிதி "கூட்டணியிலே இடம் இல்லை.. மனதிலே இடம் ஒதுக்கியிருக்கேன்"ன்னு வார்த்தை சதிராட்டம் ஆடுறானேன்னு நினைட்டுக்காதீங்க.. நான் ஜிம்முக்கு (வரைக்கும்)போன கதைகளே சுவாரசியம்.

"It's just goes to show that there's never too late to achieve something in life, if you have that attitude in you.." This is what I believe in body building also (It is another story that I am saying this and keep procrastinate work outs) and today I came across these stories that is really inspiring. They are from Bollywood and ofcourse being in films, they have the compulsion to look good but the underlying point is that you can start work outs at any point of your life. There will be limitations regarding the kind of workout you can do taking your age, metabolism rate and muscles into consideration but you can reach your destination if there is a determination. These stories are for all those who think that fitness regime is for late teens & early 20-s only.

I may not be the glamorous example of fat to fit, but I represent the 99% common people who feel that they are not looking good enough to fit into the kind of dresses they like. Many times I felt that I should give up my desires to fit in those fitting V-neck T-shirts, boot cut jeans because I felt that I don't have any control on my weight. For past couple of years I had been wearing 34" pants even though my waist was crossing 35" uncomfortably tight in the crotch area and myself trying to keep cool. I even thought of "ageing gracefully" by adding still more weight and shifting to Dhoti's, pyjamas bidding an adieu to my jeans, T-shirts with a sigh.

{mosimage}
Till 2-3 days back the weather of Dubai was like a seductress... sometimes sizzling and sometimes sandy... It is unusual that there had been rains in March - April, against the regular November - December rainfalls. My friends back home found it hard to believe that we are having rains in Dubai while back home the mercury is soaring. Even though there was hailstorms in Deira, the central part of Dubai, in the International City we didn't have anything of such sort. Just rains. Thankfully we are living in the 10th floor of an apartment, we tend to get a good view of our living area - International City. As usual I just tried to capture some of those moments.. just whatever I get from my room's window. Here for you.

{mosimage}After I came to this project I was introduced to many of the core team members in this company. Of which I got instantly attracted to two guys, for the reasons unknown to me even. The term 'attracted' sound crude but somehere there was an instant familiarity. They were Sijo and Jishore, the unconventional naming convention itself mighht have given away their race... ha! ha! Bonding with Sijo was a breeze as we yakked and yakked in malayalam and we go to room together sometimes in the evenings, but getting Jishore in my way was bit difficult. I used some pranks like sending anonymous messages to him, missed calls etc to get into his memory system. Atlast I took him for lunch last week and while observing him I realised why I got moved towards him.

I have been quite engaged since the start of this week and pressure is mounting day by day. I keep the gtalk open to get notified of the office mails (provided by gmail hosting) but many a times that gives me a distraction, thanks to Suresh and Sekar. So I created the mesaages for them as well as all my friends
{mosimage}
But Ananya mistook that the message was for her, so akka created these custom messages to answer me, but I noticed this one only. Ha! A custom messages war...
{mosimage}
Quite funny that I couldn't resist posting this online..
{oshits} readers for this gtalkwar