Reliance or Retailer
கண்ணை நனைத்த கதைகள்
{mosimage}என்றோ எங்கோ ஏதோ வழிப்பயணத்தில் படித்த சில கதைகள் நம் மனதில் புதைந்து காலத்துக்கும் பாரம் கொடுக்கும். சிலவற்றை அதை எழுதியவர்களே கூட மறந்திருப்பார்கள், ஆனால் படித்த நம் மனதில் நங்கூரம் பாய்ச்சி தங்கியிருக்கும். சமீபத்தில் என் தோழி ஒருத்தி ஒரு குறுஞ்செய்தியினை (SMS) அனுப்பியிருந்தாள். படித்த கணத்தில் அது சொல்லமுடியாத ஒரு வலியை தந்தது. Lateral thinking என்பது போல அந்த கவிதைக்கு பல வளமையான சூழல்களை உருவகப்படுத்திக்கொள்ள முடியும் என்ற போதும், மனதில் பதிந்த முதல் பிம்பம் என்றும் நிலைத்து நிற்கும். என்னை பாதித்து மனதில் தங்கியவை பெரும்பாலும் வறுமை பற்றியவையே. எனக்கு அவள் அனுப்பிய அந்த குறுஞ்செய்தி (SMS) இதோ.....
IT money...
It is the voice for all IT personnels who are being exploitted by the society. I have to shift my room by this month end so I got in touch with some brokers. He introduced himself saying that he dealt with only IT people. He showed few places and nothing was satisfactory. Literally he was bullying me to choose the portion in his house at Sozhinganallur and I put my foot firmly down against. On a casual note he said that previously the house owner was finding tough to get the tenant for Rs. 3500/- and due to his 'prowess', he got an IT guy now shelling out Rs. 6000/- for the same portion. I felt irritated and left the place. Just because IT people draw higher salary at the early stages, they are being taken for a ride. People like these brokers, even groceries hike their prices eyeing the IT money but others make a hue that it is only because of us IT people, the cost of living went sky high. Why can't they realise that it is we being taken for ride? Even though the salary seems higher it is a meagre of what we are billed at the foreign client. Nobody wants to take this point..... conveniently.
Books - a lifeline
My most memorable Birthday celebration
A Cool Summer... Bye! Bangalore
Opulence & Abstinence
Objects without objectives...
Singe - by choice
இப்போது முடிவெடுக்க வேண்டிய முக்கியமான தருணத்தில் நான் நிற்கிறேன். எந்த ஒரு சராசரி இந்திய ஆணை போல நானும் திருமணம் என்ற பந்தத்தில் பற்றும், நம்பிக்கையும் கொண்டு இருந்தேன். ஆனால் கடந்த சில மாதங்களாகவே ஏனோ திருமணத்தின் மீது ஈடுபாடு குறைய தொடங்கியது. ஒருவேளை என் வாழ்க்கை நான் விரும்பிய திசையில் போகவில்லை என்ற வெறுப்பின் தொடர்ச்சியாக, ஒருவேளை திருமண வாழ்க்கையும் அது போல ஆனால் என்னாவது என்கிற விரக்தியாகவும் இருக்கலாம். இல்லை நான் பார்த்த வரையில் 99% தம்பதிகள் ஒரு கட்டத்துக்கு மேலே தாங்கள் சந்தோஷமாக இருப்பதாக ஒரு போலியான / civil facade - ஐ உருவாக்கி, ஒரே கூரைக்குள் இரு துருவங்களாக, ஒரே படுக்கையில் கூட உறங்க முடியாமலே, சலிப்புடன் வாழ்ந்த்து வருவது, எனக்குள் கல்யாணத்தின் மேல் ஒரு பயத்தை உருவாக்கி இருக்கலாம். எது எப்படியோ.. நான் தனியாளாக வாழ்வதாக முடிவெடுத்துவிட்டேன்.