Vidya BalanActually I was very apprehensive about watching 'Kahaani' before its release. I thought that it would be an emotional drama about a pregnant woman coming in search of her missing husband. Also I thought that "Dirty Picture" is a fluke hit of Vidya which got its initial through the titilating factor, so banking on 'Kahaani' is a sureshot flop. I thought that after "Dirty Picture", Vidya Balan had gone over confident that she can sell a movie on her name. I invented a new theory that there could have been a powerful lobby to get National Award for Vidya Balan so that it can give a boost to 'Kahaani' which will find a few takers. But.. but... whenever I had apprehensions about Vidya Balan, she always proved me wrong. I watched 'Kahaani' only for Vidya Balan but the movie had hit me like a thunder bolt.

Melvilasomரொம்ப நாட்களாக பார்க்கவேண்டும் என்று wish list-ல் இருந்த இரண்டு படங்கள் சமீபத்தில் Youtube-லிருந்து பதிவிறக்கத்துக்கு கிடைத்தது. விடுவோமா? நெடுநாளைய ஆசையை தீர்த்துக்கொண்டாயிற்று. அந்த படங்கள் - சமய் (ஹி. 2003) மற்றும் மேல்விலாசம் (மலை. 2010). இரண்டுமே தத்தம் காலத்தில் பரிட்சார்த்த முயற்சி என்று விமர்சகர்களாலும் ரசிகர்களாலும் ஏகமனதாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டவை. தேவையற்ற வணிகரீதியான சமாச்சாரங்களை தவிர்த்துவிட்டு தேவையான அளவுக்கு பட நீளம் கொண்டவை.

IndiPOPஇன்னைக்கு காலையிலே யதேச்சையா யாருடைய blog-ஐ படிச்சப்போ அதிலே அவங்க அம்மாவை நினைச்சு பயங்கர sentiment-ஆ எழுதி, அதிலே பாப் சாகரிகா பாடிய “மா..” என்ற பாடலின் வீடியோவையும் இணைத்திருந்தார்கள். எனக்கு மிகவும் பிடித்த பாடல் அது. வழக்கமாக சாகரிகா ”டிஸ்கோ தீவானே” போன்ற beat songs-ஆக தான் பாடிக்கொண்டிருந்தார். அவர் வழக்கமாக அவருடைய சகோதரர் ஷானுடன் இணைந்து டூயட்கள் பாடிக்கொண்டிருந்தார். ஆனால் ஒரு jolt வைத்தது போல இன்ப பேரதிர்ச்சியாக ஒரு melody-ஐ பாடியிருந்தார். பயங்கர soulful பாடல் அது. அந்த Blogger-ன் பதிவில் இந்த பாடலை பார்த்ததும் ‘Open in YouTube' வழியாக திறந்தபோது அந்த காலக்கட்டத்தில் வந்த நிறைய பாடல்கள் இருந்தது. அவற்றை பார்த்ததும் எனக்கு காலச்சக்கரம் பின்னோக்கி சுழல ஆரம்பித்தது.


The Dirty Pictureபொதுவாக iconic-ஆக விளங்கும் கனவு கன்னிகளுக்கு அவர்கள் வாழும்போது அவர்களுக்கு உரிய அங்கீகாரம் கிடைப்பதில்லை. மாறாக அவர்கள் இறந்த பிறகே அவர்களை உலகம் உச்சத்தில் தூக்கிவைத்து பாராட்டு மழை பொழியும். ஹாலிவுட்டில் ஒரு ”மர்லின் மன்றோ” என்றால் நம் தென்னிந்தியாவுக்கு ஒரு ”சில்க்” ஸ்மிதா. இருவரும் வாழ்ந்த காலத்தில் பரபரப்புகளுக்கு பஞ்சமில்லாமல் வாழ்ந்து, தனிமையில் இறந்து போனவர்கள். ஏனோ... ஆண்களின் தூக்கத்தை கெடுத்த இவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையிலும் நிம்மதியாக தூங்கமுடியாமல் தனிமையில் தவித்து கடைசியில் வாழ்வதை விட சாவதே மேல் என்று தங்கள் கதையை முடித்துக்கொண்டார்கள். அவர்களின் கதையை படமாக எடுக்கும்போது அவர்களின் அந்தரங்கங்களை சொல்லவேண்டியதால் அது ஒருவித titilating factor-ஆக மாறிவிடுகிறது. இந்த நடிகைகளின் துயரங்களை காசாக்க (மட்டுமே) முயற்சிக்காமல் வெகு சிலர் தான் அவர்களது வாழ்க்கையை மனதில் பதியும்படி சொல்கிறார்கள். ”சில்க்” ஸ்மிதாவின் வாழ்க்கையை அடிப்படையாக கொண்டு சமீபத்தில் ஹிந்தியில் வந்து பட்டையை கிளப்பிக்கொண்டிருக்கும் “The Dirty Picture" ஒரு வகையில் புதிய முயற்சி என்றே சொல்லவேண்டும்.

இந்த வாரம் மிக யதேச்சையாக மூன்று நல்ல படங்களை பார்க்க நேர்ந்தது. 7ம் அறிவு உட்பட மொத்தம் நான்கு படங்கள் பார்த்தபோதும் அதில் மூன்று முத்துகளாக அமைந்தது சந்தோஷம். கன்னட ராஜ்யோத்சவ தினத்தை முன்னிட்டு எங்கள் ஆஃபீஸில் கன்னட புத்தகங்கள், CD & DVD sales போட்டிருந்தார்கள். அதில் ‘இஜ்ஜோடு’ என்ற கன்னட படத்தின் DVD-ஐ வாங்கினேன் - மீரா ஜாஸ்மின் நடித்த படம் என்ற ஒரே காரணத்துக்காக. அனன்யா அக்கா ஞாபகப்படுத்தியதால் ’ப்ரணயம்’ என்ற மலையாளப் படத்தை பதிவிறக்கம் செய்துவைத்தேன். மற்றும் தமிழில் long due ஆன “வாகை சூட வா”. இது தவிர்த்து “7ம் அறிவு” பார்த்தோம். இதில் 7ம் அறிவு தவிர மீதி மூன்றும் நல்ல கவிதைகள். மூன்று படங்களும் மனதை தொட்ட படங்கள் என்றபோது emotionally drain செய்யாமல், நல்ல படங்களை பார்த்த திருப்தியை கொடுத்ததால் இந்த பதிவு.

Sadhurangamசில மாதங்களுக்கு முன்பு எனது பழைய பதிவுகளை திரும்பி பார்த்தபோது ஆர்வக்கோளாரில் குப்பை படங்களுக்கும், பாடல்களுக்கும் பதிவு எழுதி வீணடித்ததை நினைத்து, இனிமேல் (atleast இந்த வருடத்தில்) சினிமா குறித்த பதிவுகள் எழுதுவதில்லை என்று முடிவு செய்தப்புறம் தான் “தெய்வத்திருமகள்", “எங்கேயும் எப்போதும்" மற்றும் கரு. பழனியப்பனின் சமீபத்திய ரிலீஸ் “சதுரங்கம்" என வரிசையாக நல்ல தமிழ் படங்களாக பார்க்க நேர்கிறது. எனவே எனது கொள்கையை காற்றில் விட்டுவிட்டு இந்த படங்கள் பார்த்ததை எனது பதிவில் பதிவு செய்யவேண்டும் என்று தோன்றி எழுதப்பட்ட பதிவு இது. “பார்த்திபன் கனவு“ பெற்ற பெரும்வெற்றிக்கு பிறகு கரு. பழனியப்பன் - ஸ்ரீகாந்த் கூட்டணியில் உருவான “சதுரங்கம்“ கிட்டத்தட்ட ஏழு வருடங்களுக்கு பிறகு வெளியாகியுள்ளது. இந்திய தொலைகாட்சிகளில் முதல் முறையாக நேரடியாக டி.வியில் வெளியாகும் படம் என்ற “பெருமை“யை பெறும் என்று என்னை போன்ற சாதாரண ரசிகர்கள் பலரும் கைவிட்டுவிட்ட நிலையில், சற்றும் மனம் தளராமல் போராடி திரையில் வெளியிட்டிருக்கும் திரைப்படக்குழுவினருக்கு மனமார்ந்த பாராட்டுகள்.

Audrey Hepburnஇந்த வருடம் ஆரம்பித்த போது மாதத்திற்கு பத்து பதிவுகள் வீதம் 120 பதிவுகள் போடவேண்டும் என்று ஒரு New Year resolution-ஏ போட்டிருந்தேன். ஆனால் கடந்த வருடத்தின் பாதி அளவை தாண்டுவதே பெரிய விஷயமாக இருக்கும் போல. அதுவும் சினிமா சாராத பதிவுகளாக இருக்கவேண்டும் என்று முடிவு செய்திருந்தேன். அதனால் தான் இம்முறை அதிகம் சினிமா பதிவுகள் வராதது. அதற்காக நான் படங்கள் பார்ப்பதை குறைத்துவிட்டேன் என்று அர்த்தமில்லை. சொல்லப்போனால் வழக்கத்தை விட கொஞ்சம் அதிகமாகவே பார்க்கிறேன். ஆனால் அதைப் பற்றி எழுதி பக்கங்களை நிரப்புவதில்லை. இந்த வருடம் எனது படம் பார்க்கும் விதம் கொஞ்சம் மாறி உள்ளது.

TrafficSurprisingly malayalam directors are now obsessed with short english names for the films and last year there was a deluge of movies like Thriller, Cocktail, Traffic, Anwar, Pranchiyettan and Saint, Living together etc. Also the malayalam movies witnessed a change in the patterns of malayalam movies made - urban, slick with stylish hollywood style visuals and of shorter duration which had found the groove with the new generation malayalam audiences. The success of 'Cocktail' and 'Traffic' testifies the same. When I read about good reviews of 'Cocktail' first followed by 'Traffic' at a later time, I unitentionally mixed up with the names. So I initiated the download of 'Traffic' thinking that it was 'Cocktail'. But I am not complaining because 'Traffic' was superior than any of the recent malayalam releases.

யுத்தம் செய்பொதுவாக எல்லோராலும் சிலாகிக்கப்பட்ட 2 மிஷ்கினின் படங்களை நான் பார்த்ததில்லை. அவரது முதல் படமான "சித்திரம் பேசுதடி" வெளியானபோது "தமிழ் சினிமாவை ரட்சிக்க இன்னொரு தெய்வம் வந்துவிட்டார்" என்று விமர்சகர்களெல்லாம் கொண்டாட, அதை நம்பி நான் "சித்திரம் பேசுதடி"யை ஆர்வத்தோடு பார்க்க - ஒரு மூன்றாம் தர கதையை வித்தியாசமான ஒளிப்பதிவாலும், புதுமுகங்களை மட்டுமே வைத்து எடுத்ததாலும், எளிதாக விமர்சகர்களை ஏமாற்றியிருந்தார் மிஷ்கின். அதற்கு அடுத்து வந்த "அஞ்சாதே"வை நான் பார்க்கவில்லை - காரணம் படத்தில் சில கற்பழிப்பு காட்சிகள் இருக்கிறது என்று எனது நண்பர்கள் எச்சரித்துவிட்டது தான். 'நந்தலாலா' எதோ காரணமாக தவறிப்போக, இப்போது 'யுத்தம் செய்' பார்த்தேன். மிஷ்கினின் முத்திரையான 'சிறு கதைகளம்" அதை வைத்து பின்னப்பட்ட திரைக்கதை என கொஞ்சம் சுவாரசியமாகவே போனது 'யுத்தம் செய்'.

No One Killed Jessica"Unfortunately law is not for justice, but merely a mechanism to settle disputes" - when I came across these lines in Michael Christon's "Disclosure", which I am reading now, I found them apt for the movie "No One Killed Jessica". It really takes so much of guts for a film maker to do a film of the subject that the public knew it to details and even for the film goers to watch the incidents that they know already. Rajkumar Gupta had put his best efforts to recreate the decade long emotional travails of Sabrina Lal who goes through the hell to see the murderers of her slain sister behind bars.

Click the image to read further”மன்”னார், “மதன”கோபால், “அம்பு”ஜாக்‌ஷி ஆகியோரிடையே நிகழும் உணர்ச்சிகரமான கண்ணாமூச்சி ஆட்டம் தான் “மன்மதன் அம்பு”. படத்தின் பேர் தான் கிளுகிளுப்பாக உள்ளது ஆனால் (ஆச்சரியமாக) இந்த கமல் படத்தில் முத்தங்கள் இல்லை, இரட்டை அர்த்த வசனங்கள் இல்லை... சொல்லப்போனால் நல்லதிரைக்கதையும் இல்லை. படத்தின் முதல் குழப்பம் - இதை உணர்ச்சிப்போராட்டமாக கொண்டுபோவதா இல்லை நகைச்சுவையாக கொண்டுபோவதா என்கிற தெளிவு இல்லாதது. இரண்டாவது குழப்பம் - கிட்டத்தட்ட “மின்சார கனவு” படத்தின் சாயல் எளிதில் முடிவை யூகிக்க வைப்பது. கமல் நல்ல நடிகர் என்பதில் ஐயமில்லை, ஆனால் திரைக்கதையாசிரியராக, (நிழல்) இயக்குநராக அவரது ரெண்டுங்கெட்டான் நிலையும் ஐயமில்லை. அதனால் “மன்மதன் அம்பு”வை பார்க்க உட்காரும்போதே சில இழுவைகளுக்கு மனதை தயார் படுத்திக்கொண்டே உட்கார்ந்தேன். எனினும் எதிர்பார்த்ததைவிட கூடுதல் இழுவை போட்டு கமல் தன்னை நிரூபித்துவிட்டார் என்றே சொல்லவேண்டும்.

Click the image to read furtherஆச்சரியமாக இந்த படத்தை பார்த்த பின்பு தான் தெரிந்தது அன்று நடிகர் விஷ்ணுவர்த்தனின் முதலாம் நினைவு அஞ்சலி என்று. ரொம்ப நாட்களாக இந்த படத்தை பார்க்கவேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டு நேற்று தான் நிறைவேறியது. ஆனால் படம் பார்த்து முடிந்த பிறகு புதிதாக படம் பார்த்த திருப்தியே இல்லை. வெற்றிப்பெற்ற ஒரு படத்தை அப்படியே நகலெடுத்து சில காட்சிகளை இங்கும் அங்கும் மாற்றிப்போட்டு புதிய படம் என்று “படம் காட்டு”வதற்கு ஒரு தில் வேண்டும், ஒரு கேணையன் தயாரிப்பாளராக வேண்டும். எல்லாமே ஒருங்கிணைந்து அது நடந்தும் விட்டது - ஆப்தரக்‌ஷகாவில்.