Sridevi in English Vinglish

Rarely comes a movie these days that has a simple midde aged house wife in a prominent role, forget being protagonist, but admaker Gauri Shinde must be lauded for even thinking such character in a leading role. Even than that Sridevi, considering her iconic status, must be congratulated for considering this role for her comeback. Normally when heroines comeback they choose a superwoman or smartie so that their talent can be justified. Madhuri Dixit and Karisma tried this route and ended up falling flat. But Sridevi chooses the role of an unassuming housewife that was related by every segment of the viewers and had made a successful comeback of the year. I personally feel that if Sridevi hadn't done this role, it could have been played by Vidya Balan after a few years to this much conviction.

Vazhakku-Enn-189 review

பாலாஜி சக்திவேல் படங்கள் எல்லாம் எல்லோரும் சிலாகிக்கப்பட்டாலும் ஏனோ அவை என்னை அதிகம் ஈர்த்ததில்லை. ”சாமுராய்” படத்தை அவரே ஒத்துக்கொள்வதில்லை. அடுத்து வந்த “காதல்” படம் வணிகரீதியாகவும், விமர்சகர்க ரீதியாகவும் பெருவெற்றி பெற்றபோதும் எனக்கு அந்த படத்தின் வலியை ஒத்துக்கொள்ள முடியவில்லை. காரணம் - என் பெண் பத்தாவது படிக்கும்போது ஒரு வண்டி மெக்கானிக்கோடு ஓடிப்போனால் நானும் அந்த படத்தில் வந்த அப்பா செய்ததையே செய்வேன். அதனால் இந்த படம் பெரிதாக ”காவியமாக” எனக்கு தெரியவில்லை. அடுத்து வந்த ”கல்லூரி” என்ன சொல்ல வந்தது என்று தெரியவில்லை. ஆனால் தமன்னா என்ற நடிகைக்கும் நடிக்க வரும் என்று மட்டும் அந்த படம் காட்டியது. இந்த inconsitency-ஆலோ என்னவோ எனக்கு “வழக்கு எண் 18/9” படத்தை எதிர்பார்க்கும் அளவுக்கு ஆர்வம் வரவில்லை.

3

இந்த படப்பாடல்கள் வந்து காலங்கள் ஆகிவிட்டன, படமும் வந்து பெட்டிக்குள் சுருண்டு போய் மாதங்கள் ஆகிறது, இப்போது இதற்கு போய் இசை விமர்ச்னம் எழுதுகிறேன் என்றால் நான் இத்தனை காலமாக கோமா-வில் இருந்திருக்கவேண்டும் என்று நீங்கள் நக்கலாக சிரிப்பது எனக்கு இந்தப்பக்கம் தெரிகிறது. என்ன செய்வது? கடந்த வாரம் சுரேஷ் ரூமில் கேபிள் டி.வி-யில் இந்த படம் போட்டபோது, நான் என்னவோ படித்துக்கொண்டே இதன் ஒலிச்சித்திரம் கேட்டபோது தான் இதன் இசையை கேட்டேன். அற்புதமான பின்னணி இசை என் கவனத்தை கவர, (அரைக்கண்ணால் படத்தை பார்த்துக்கொண்டு இருந்ததில் பாதி படம் வரை பிடித்திருந்தது வேறு விஷயம்) அதை தொடர்ந்து பதிவிறக்கம் செய்து கேட்டபோது “அடடா! அழகான இந்த ஆல்பத்தை மிஸ் செய்ய இருந்தோமே” என்று தோன்றியது. ஒரு வாரம் தொடர்ச்சியாக கேட்டுக்கொண்டிருந்தபோது, இதன் ஹிந்தி பதிப்பையும் கேட்டேன். 3 (ஹிந்தி) ஓரளவுக்கு தமிழ் மூலத்தின் essence-ஐ தக்கவைத்திருந்தது. இதை பதிவு செய்யவேண்டும் என்று தோன்றி எழுதியது தான் இந்த பதிவு.

Rasigan

”எத்தனை நாளுக்கு தான் ஃப்ளாப் இயக்குநராக இருப்பது... சில சினிமாக்களை எடுத்தே சம்பாதிச்ச காசை எல்லாம் அழிச்சாச்சு... ஒரு பையனை பெத்துப்போட்டாச்சு.. அவனை கதாநாயகனா ஆக்கிட்டா வர்ற காலத்துல முதலமைச்சரா அனாலும் ஆயிடுவான்.. ஏன்னா நம்ம தமிழ் ரசிகர்களுக்கு சினிமாவுல இருந்து மட்டும் தான் சி.எம் வேணும்” என்று யோசித்துக்கொண்டிருந்தார் அந்த மூன்றெழுத்து இனிஷியல் இயக்குநர். பையனை வச்சு எடுத்த முதல் படம் கையை சுட்டுவிட... மகனின் இரண்டாவது படத்தில் தன்னால் முன்னுக்கு கொண்டுவரப்பட்ட நடிகர் நன்றிக்கடனாக கிட்டத்தட்ட முழுநீள கௌரவ வேடத்தில் நடித்துக்கொடுக்க, கூடவே கதாநாயகியின் கவர்ச்சியும் சேர்ந்து படத்தை கொஞ்சமாக காப்பாற்றியது.

Vidya BalanActually I was very apprehensive about watching 'Kahaani' before its release. I thought that it would be an emotional drama about a pregnant woman coming in search of her missing husband. Also I thought that "Dirty Picture" is a fluke hit of Vidya which got its initial through the titilating factor, so banking on 'Kahaani' is a sureshot flop. I thought that after "Dirty Picture", Vidya Balan had gone over confident that she can sell a movie on her name. I invented a new theory that there could have been a powerful lobby to get National Award for Vidya Balan so that it can give a boost to 'Kahaani' which will find a few takers. But.. but... whenever I had apprehensions about Vidya Balan, she always proved me wrong. I watched 'Kahaani' only for Vidya Balan but the movie had hit me like a thunder bolt.

Melvilasomரொம்ப நாட்களாக பார்க்கவேண்டும் என்று wish list-ல் இருந்த இரண்டு படங்கள் சமீபத்தில் Youtube-லிருந்து பதிவிறக்கத்துக்கு கிடைத்தது. விடுவோமா? நெடுநாளைய ஆசையை தீர்த்துக்கொண்டாயிற்று. அந்த படங்கள் - சமய் (ஹி. 2003) மற்றும் மேல்விலாசம் (மலை. 2010). இரண்டுமே தத்தம் காலத்தில் பரிட்சார்த்த முயற்சி என்று விமர்சகர்களாலும் ரசிகர்களாலும் ஏகமனதாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டவை. தேவையற்ற வணிகரீதியான சமாச்சாரங்களை தவிர்த்துவிட்டு தேவையான அளவுக்கு பட நீளம் கொண்டவை.

IndiPOPஇன்னைக்கு காலையிலே யதேச்சையா யாருடைய blog-ஐ படிச்சப்போ அதிலே அவங்க அம்மாவை நினைச்சு பயங்கர sentiment-ஆ எழுதி, அதிலே பாப் சாகரிகா பாடிய “மா..” என்ற பாடலின் வீடியோவையும் இணைத்திருந்தார்கள். எனக்கு மிகவும் பிடித்த பாடல் அது. வழக்கமாக சாகரிகா ”டிஸ்கோ தீவானே” போன்ற beat songs-ஆக தான் பாடிக்கொண்டிருந்தார். அவர் வழக்கமாக அவருடைய சகோதரர் ஷானுடன் இணைந்து டூயட்கள் பாடிக்கொண்டிருந்தார். ஆனால் ஒரு jolt வைத்தது போல இன்ப பேரதிர்ச்சியாக ஒரு melody-ஐ பாடியிருந்தார். பயங்கர soulful பாடல் அது. அந்த Blogger-ன் பதிவில் இந்த பாடலை பார்த்ததும் ‘Open in YouTube' வழியாக திறந்தபோது அந்த காலக்கட்டத்தில் வந்த நிறைய பாடல்கள் இருந்தது. அவற்றை பார்த்ததும் எனக்கு காலச்சக்கரம் பின்னோக்கி சுழல ஆரம்பித்தது.


The Dirty Pictureபொதுவாக iconic-ஆக விளங்கும் கனவு கன்னிகளுக்கு அவர்கள் வாழும்போது அவர்களுக்கு உரிய அங்கீகாரம் கிடைப்பதில்லை. மாறாக அவர்கள் இறந்த பிறகே அவர்களை உலகம் உச்சத்தில் தூக்கிவைத்து பாராட்டு மழை பொழியும். ஹாலிவுட்டில் ஒரு ”மர்லின் மன்றோ” என்றால் நம் தென்னிந்தியாவுக்கு ஒரு ”சில்க்” ஸ்மிதா. இருவரும் வாழ்ந்த காலத்தில் பரபரப்புகளுக்கு பஞ்சமில்லாமல் வாழ்ந்து, தனிமையில் இறந்து போனவர்கள். ஏனோ... ஆண்களின் தூக்கத்தை கெடுத்த இவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையிலும் நிம்மதியாக தூங்கமுடியாமல் தனிமையில் தவித்து கடைசியில் வாழ்வதை விட சாவதே மேல் என்று தங்கள் கதையை முடித்துக்கொண்டார்கள். அவர்களின் கதையை படமாக எடுக்கும்போது அவர்களின் அந்தரங்கங்களை சொல்லவேண்டியதால் அது ஒருவித titilating factor-ஆக மாறிவிடுகிறது. இந்த நடிகைகளின் துயரங்களை காசாக்க (மட்டுமே) முயற்சிக்காமல் வெகு சிலர் தான் அவர்களது வாழ்க்கையை மனதில் பதியும்படி சொல்கிறார்கள். ”சில்க்” ஸ்மிதாவின் வாழ்க்கையை அடிப்படையாக கொண்டு சமீபத்தில் ஹிந்தியில் வந்து பட்டையை கிளப்பிக்கொண்டிருக்கும் “The Dirty Picture" ஒரு வகையில் புதிய முயற்சி என்றே சொல்லவேண்டும்.

இந்த வாரம் மிக யதேச்சையாக மூன்று நல்ல படங்களை பார்க்க நேர்ந்தது. 7ம் அறிவு உட்பட மொத்தம் நான்கு படங்கள் பார்த்தபோதும் அதில் மூன்று முத்துகளாக அமைந்தது சந்தோஷம். கன்னட ராஜ்யோத்சவ தினத்தை முன்னிட்டு எங்கள் ஆஃபீஸில் கன்னட புத்தகங்கள், CD & DVD sales போட்டிருந்தார்கள். அதில் ‘இஜ்ஜோடு’ என்ற கன்னட படத்தின் DVD-ஐ வாங்கினேன் - மீரா ஜாஸ்மின் நடித்த படம் என்ற ஒரே காரணத்துக்காக. அனன்யா அக்கா ஞாபகப்படுத்தியதால் ’ப்ரணயம்’ என்ற மலையாளப் படத்தை பதிவிறக்கம் செய்துவைத்தேன். மற்றும் தமிழில் long due ஆன “வாகை சூட வா”. இது தவிர்த்து “7ம் அறிவு” பார்த்தோம். இதில் 7ம் அறிவு தவிர மீதி மூன்றும் நல்ல கவிதைகள். மூன்று படங்களும் மனதை தொட்ட படங்கள் என்றபோது emotionally drain செய்யாமல், நல்ல படங்களை பார்த்த திருப்தியை கொடுத்ததால் இந்த பதிவு.

Sadhurangamசில மாதங்களுக்கு முன்பு எனது பழைய பதிவுகளை திரும்பி பார்த்தபோது ஆர்வக்கோளாரில் குப்பை படங்களுக்கும், பாடல்களுக்கும் பதிவு எழுதி வீணடித்ததை நினைத்து, இனிமேல் (atleast இந்த வருடத்தில்) சினிமா குறித்த பதிவுகள் எழுதுவதில்லை என்று முடிவு செய்தப்புறம் தான் “தெய்வத்திருமகள்", “எங்கேயும் எப்போதும்" மற்றும் கரு. பழனியப்பனின் சமீபத்திய ரிலீஸ் “சதுரங்கம்" என வரிசையாக நல்ல தமிழ் படங்களாக பார்க்க நேர்கிறது. எனவே எனது கொள்கையை காற்றில் விட்டுவிட்டு இந்த படங்கள் பார்த்ததை எனது பதிவில் பதிவு செய்யவேண்டும் என்று தோன்றி எழுதப்பட்ட பதிவு இது. “பார்த்திபன் கனவு“ பெற்ற பெரும்வெற்றிக்கு பிறகு கரு. பழனியப்பன் - ஸ்ரீகாந்த் கூட்டணியில் உருவான “சதுரங்கம்“ கிட்டத்தட்ட ஏழு வருடங்களுக்கு பிறகு வெளியாகியுள்ளது. இந்திய தொலைகாட்சிகளில் முதல் முறையாக நேரடியாக டி.வியில் வெளியாகும் படம் என்ற “பெருமை“யை பெறும் என்று என்னை போன்ற சாதாரண ரசிகர்கள் பலரும் கைவிட்டுவிட்ட நிலையில், சற்றும் மனம் தளராமல் போராடி திரையில் வெளியிட்டிருக்கும் திரைப்படக்குழுவினருக்கு மனமார்ந்த பாராட்டுகள்.

Audrey Hepburnஇந்த வருடம் ஆரம்பித்த போது மாதத்திற்கு பத்து பதிவுகள் வீதம் 120 பதிவுகள் போடவேண்டும் என்று ஒரு New Year resolution-ஏ போட்டிருந்தேன். ஆனால் கடந்த வருடத்தின் பாதி அளவை தாண்டுவதே பெரிய விஷயமாக இருக்கும் போல. அதுவும் சினிமா சாராத பதிவுகளாக இருக்கவேண்டும் என்று முடிவு செய்திருந்தேன். அதனால் தான் இம்முறை அதிகம் சினிமா பதிவுகள் வராதது. அதற்காக நான் படங்கள் பார்ப்பதை குறைத்துவிட்டேன் என்று அர்த்தமில்லை. சொல்லப்போனால் வழக்கத்தை விட கொஞ்சம் அதிகமாகவே பார்க்கிறேன். ஆனால் அதைப் பற்றி எழுதி பக்கங்களை நிரப்புவதில்லை. இந்த வருடம் எனது படம் பார்க்கும் விதம் கொஞ்சம் மாறி உள்ளது.

TrafficSurprisingly malayalam directors are now obsessed with short english names for the films and last year there was a deluge of movies like Thriller, Cocktail, Traffic, Anwar, Pranchiyettan and Saint, Living together etc. Also the malayalam movies witnessed a change in the patterns of malayalam movies made - urban, slick with stylish hollywood style visuals and of shorter duration which had found the groove with the new generation malayalam audiences. The success of 'Cocktail' and 'Traffic' testifies the same. When I read about good reviews of 'Cocktail' first followed by 'Traffic' at a later time, I unitentionally mixed up with the names. So I initiated the download of 'Traffic' thinking that it was 'Cocktail'. But I am not complaining because 'Traffic' was superior than any of the recent malayalam releases.