மறைந்த எழுத்தாளர் சுஜாதாவின் புகழ் பெற்ற விஞ்ஞான நாவல்களில் ஒன்று "என் இனிய இயந்திரா" மற்றும் அதன் தொடர்ச்சியான "மீண்டும் ஜீனோ"வும். இதில் "என் இனிய இயந்திரா" முதலில் எனக்கு தொலைக்காட்சி தொடராக தன் அறிமுகம் ஆனது. அப்போது பதினொன்றாவது படித்துக்கொண்டிருந்தேன். அந்த சமயத்திலேயே எனக்கு அந்த நாவல் பிடித்திருந்தது. எனினும் அதை புத்தகமாக கடந்த சென்னை புத்தக கண்காட்சியில் தான் வாங்கினேன். அதை விட கொடுமை வாங்கியதை படிக்க ஒரு வருடம் பிடித்தது. முதலில் “என் இனிய இயந்திரா” படித்ததும் அதன் தொடர்ச்சியான “மீண்டும் ஜீனோ”வையும் தேடிப்பிடித்து படித்த பிறகே இது குறித்த எனது பதிவை போடவேண்டும் என்று பொறுத்து இந்த வாரம் “மீ. ஜீனோ” படித்த பிறகு பதிவு இதோ.

தெலுங்கில் யத்தனபூடி சுலோசனா ராணி எழுதி கௌரி கிருபாநந்தன் அவர்களால் தமிழில் மொழிபெயர்க்கப்பட்ட நாவல் இது. பணக்கார வீட்டில் வேலைக்காரனாக வளரும் ஒரு ஏழை கதாநாயகன் விஜய், அவனிடம் பாசமாக (மற்றும் நோயாளியாக) இருக்கும் பணக்கார வீட்டு வாரிசு அனூப், ஏழை கதாநாயகனை காதலிக்கும் கதாநாயகி ஹேமா, அவள் மீது (முக்கோண) காதல் கொள்ளும் பணக்கார வீட்டு வாரிசு, இவர்களது நெருக்கத்தை விரும்பாத அனூப்பின் தாத்தா தீட்சிதர், மேனேஜர் ஹரி.. இப்படி ஒவ்வொரு எழுத்திலும், பக்கத்திலும் cliche-க்களால் நிரம்பியிருந்தாலும், படிக்கும் போது கொஞ்சம் சுவாரசியமாகவே இருந்தது. குறிப்பாக விஜய்க்கும் ஹேமாவுக்கும் நெருக்கம் உண்டாகும் நிகழ்ச்சிகள். முடிவு என்னவாயிருக்கும் என்பதை கருவில் இருக்கும் குழந்தை கூட யூகித்துவிட முடியும். எனினும் ஏதோ ஒரு old world charm இருப்பதாக தோன்றியது எனக்கு. மேலும் இதில் மொழிபெயர்ப்புக்கும் குறிப்பிடத்தகுந்த பங்கு வகிப்பதாக கருதுகிறேன். அது ஏன் பெண் எழுத்தாளர்கள் எல்லாரும் சொல்லிவைத்தார் போல ஒரே நடையிலேயே எழுதுகிறார்கள்? முதல் பக்கத்தில் எழுத்தாளரின் பெயர் - லட்சுமி, ரமணி சந்திரன், அனுராதா ரமணன் என்று எந்த பெயர் போட்டிருந்தாலும் படிப்பவர்களுக்கு பெரிய வித்தியாசம் தோன்றியிருக்காது. கடந்த சென்னை புத்தக கண்காட்சியில் பொறுக்கப்பட்ட இந்த புத்தகத்தை ஏதோ ஒரு பயணத்தில் ஒரே மூச்சில் படித்து முடித்தபோதும் இந்த பதிவை எழுத இத்தனை நாட்கள் பிடித்தது. புத்தக விவரம்: 288 பக்கங்கள், ரூ. 65/-, கலா நிலையம், மயிலாப்பூர், சென்னை.

I lovely call Buttu as "Kapeesh kutty" sometimes because he resembles one of my all time favourite cartoon character. If you are above 30 and having the habit of reading novels in your young age then you might know who "Kapeesh" is. Else you may not be able to identify with my excitement. How many of you know the existence of children books like Ambulimama / Chandamama from Vijaya Combines, and its close rival Balamitra, Rani Comics, Muthu Comics, Poonthalir / Tinkle from Pai House? They were very popular in 1980s and with the advent of TV channels and Cartoon Network, the reading habit if the children were in decline and all the above were closed. However Chandamama was revived by a Mumbai based corporate after 2 years in a different format. Balamitra is dead I believe. Tinkle had relauched itself with Animation and digital copies along with the regular Amar Chitra Katha titles. {sidebar id=2} Today whatever I am, those Ambulimama and ACK played a great role in shaping me up in my formative days. Whatever English I know, is because of reading Chandamama in school days. I was disappointed when I learnt that Chandamama and its contemporaries had their shutters down. I am yet to get accustomed to the newly revived Chandamama format. When I was browsing online for Amar Chitra Kadha Comics, I found that many people of my intrest had scanned and uploaded the ACK titles. Again it was disappointing to see that blog is also closed. So to keep those novels live, I have decided to collect the links, torrents related to them and index them in my Library pages. Expect the titles of Amar Chitra Katha soon in My Library. Already I have ordered a collection online for Buttu. BTW - Kapeesh is a lovable small monkey with a tail expanding and contracting whenever it wishes.

அமரர் சுஜாதா எழுதிய இந்த புத்தகம் வாங்கி சரியாக 1 வருடம் 1 வாரம் கழித்து தான் படித்து முடிக்க நேர்ந்தது. கடந்த வருடம் அனன்யா அக்கா சென்னை வந்தபோது புத்தக கடைக்கு அழைத்து சென்றபோது அவருடைய பரிந்துரையில் பொறுக்கிய புத்தகம் இது. சுஜாதாவின் மூன்று குறுநாவல்களின் தொகுப்பு இது - (1) மேற்கே ஒரு குற்றம், (2) மீண்டும் ஒரு குற்றம் (3) மேலும் ஒரு குற்றம். வாங்கும்போதே அக்கா இதில் மூன்றாவது கதை அற்புதமாக இருக்கும், படித்துவிட்டு சொல் என்று சொன்னார். அதனால் இதை படிக்க ஆரம்பித்தபோது 3-1-2 என்ற வரிசையில் படித்தேன். தொடர்ந்து கணேஷ்-வசந்தை படித்த பாதிப்போ என்னவோ கடைசி (2) கதையை படிக்கும்போது ஆரம்பத்திலேயே முக்கிய முடிச்சை கண்டுபிடித்துவிட்டேன். என்னவோடா மகேஷ்வரா!!

What happens when your the film rights of your earlier books were lapped up instantly? You concieve your subsequent novels as movies itself. That's what has happened with Chetan Bhagat. Since his ONACC & Five Point Someone had been adapted as movies and with '3MOML' being converted into screenplay, Chetan's next novel had become "Bollywood" ready. Seems like Chetan will incorporate romantic songs into his next novel making it "screen" ready. The love story of a Punjabi boy & Tamil girl is so cliched and predictable through out. We, Tamilians have been subjected to the headache of viewing the same story thrice around the same time in "Poovellam Kaettuppaar", "Jodi" and "Minsara Kanna". Unfortunately this "2SOMM" will make the fourth version, so similiar is the incidents and screenplay. In the Chetan Bhagat's books there used to be an element of sarcastic humour but here it steps into racist arrogance at times. Example - When Krish gets down at Chennai Airport he finds everybody dark and pot bellied. And Chetan Bhagat fills with his cliched premarital sex episodes (so many sex scenes) and blackmailing the boss. Don't know when CB will come out of these repetitive stuffs. However the saving grace is his simple vocab, fluid writing style that never never you off at any point. Supposedly based on CB's own love story, I didn't like / enjoy what I read in the 260 pages but it might appeal some people.

Oflate I had given up my policy of reading a book over a week / 10 days because I get only the weekends for reading, so let me use the same to fullest. This weekend saw me catching up the Chetan Bhagat's best seller "One night at the Call center (ON@TCC)", which I bought for my friend Renuka on her request but couldn't meet her after that. This movie was made as Bollywood movie "Hello", starring Sohail Khan, Sharman Joshi, Gul Panag, Eesha Khoppikar, Amrita Arora and Salman Khan in the Guest Appearance, directed by his brother-in-law Atul Agnihotri. The best part about Chetan is his simple yet fluid writing style that makes the story flow smoothly. His vocabulary is not intimidating instead is arresting and captivating the reader's thoughts. ON@TCC works well for its approach towards the Indian youths and ends with a positive attitude. Not to miss in the whole book is the Chetan's male chauvinist humour, sarcasstic take on woman behaviour at various instances.

தெலுங்கு எழுத்தாளர் “யண்டமூரி” விரேந்திரநாத் தனது படைப்பான இந்த புத்தகத்தில் Abstract பாணி கதை சொல்லும் முயற்சியை கையாள முயற்ச்சித்திருக்கிறார். Abstract பாணி என்பது சில நிகழ்ச்சிகளை கொஞ்சம் மிகைப்படுத்தி படிக்கும் வாசகர்களை அதிர்ச்சி அடையவோ அல்லது amuse செய்தோ தான் சொல்லவந்ததை வேறு விதமாக அவர்களது மனதில் பதிக்கும் முறை. வித்யாதரி புத்தக கடையில் த்ரில்லர் என்ற புத்தகத்தை வாங்கி அதில் வெறும் வெள்ளைத்தாள்கள் மட்டுமே இருப்பதை கண்டு பொழுதுபோக்காக தன் அனுபவங்களை எழுத ஆரம்பிக்கிறாள். சிறிய வயதிலிருந்து சூழ்நிலைகள் காரணமாக ஆண்களை வெறுக்கும் வித்யாதரியை ஒரு இக்கட்டான சூழ்நிலையில் இருந்து காப்பாற்றி தன்னுடைய காதலை சொல்கிறான் அனுதீப். அவ்வப்போது தன் காதலை நிரூபிக்க சில சில அதிசயங்களை நிகழ்த்திக்காட்டும் அனுதீப்பிடம் வித்யாதரிக்கு காதல் தலைதூக்கும் போதெல்லாம் அந்த அதிசய நிகழ்ச்சிகளுக்கு logical reasoning மூலம் காரணம் கற்பித்துக்கொண்டு வித்யாதரி அவனை மேலும் மேலும் அவமானப்படுத்துகிறாள். கடைசியில் அதிசயங்களின் உச்சக்கட்டமாக உலகமெங்கும் மின்சாரத்தை நிறுத்திவிடுகிறான் அனுதீப். அந்த ஆச்சரியத்தில் இருந்து மீளும் வித்யாதரிக்கு மிகப்பெரும் அதிர்ச்சி காத்திருக்கிறது. பல இடங்களில் இந்த புத்தகம் Mushy romance என்னும் அளவுக்கு காதல் காதல் காதல் என்று ஒரே லெக்சராக இருக்கிறது. கடைசியில் அந்த எல்லாமே காதல் என்பது சுயநலமில்லாத எதிர்பார்ப்பில்லாத அன்பு, காதல் என்பது காரணங்களுக்கு அப்பாற்பட்ட ஒரு உணர்ச்சி என்கிற cliche-க்களுடன் முடிகிறது. கதை Abstract முயற்சி என்பதால் அனுதீப் யாரென்பதை வாசகர்களுக்கு தெளிவுபடுத்த எழுத்தாளர் விரேந்திரநாத்தே வித்யாதரியை பார்த்து விளக்கம் கூறிவிட்டு அவளிடம் இருக்கும் “த்ரில்லர்” நாவலை எடுத்துக்கொள்வதாக முடித்திருக்கிறார். புது வகையான முயற்சி என்பதால் பாராட்டலாம் என்றாலும் நீளத்தையும், பல இடங்களில் வளவளவென்று தேவைக்கு மீறிய வசனங்களையும் குறைத்திருந்தால் இன்னும் எடுபட்டிருக்கும்.

இது இந்திரா பார்த்தசாரதி எழுதி சாகித்ய அகாடெமி விருது பெற்ற நாவல். நடிகர் கமல்ஹாசன் கோவிந்த் நிஹாலனியின் ‘துரோஹ்கால்’ என்ர இந்திப்படத்தை தமிழில் “துரோகி” என்ற பெயரில் ரீமேக் செய்தபோது ரசிகர்கள் ஆட்சேபித்ததால் அதன் தலைப்பை“குருதிப்புனல்” என்று மாற்றிய போது தான் அந்த பெயரில் ஒரு புகழ் பெற்ற நாவல் இருப்பதை அறிந்துக்கொண்டேன். என்றாவது ஒரு நாள் அந்த நாவலை படிக்கவேண்டும் என்ற ஆர்வத்தை இன்றைய ரயில் பயணத்தில் தான் நிறைவேற்றிக்கொள்ள முடிந்தது. நம்புங்கள்... படத்தை (கதை வேறானாலும்) போல நாவலும் பரபரப்பாக இருந்தது. தஞ்சை கீழ்வெண்மணியில் நடந்த சம்பவத்தை அடிப்படையாக கொண்டு புணையப்பெற்ற இந்த கதை படிப்பவர்களின் மனதை உலுக்கிவிடும். அது என்ன கீழ்வெண்மணி சம்பவம்? Google-ல் தேடிக்கண்டு பிடிக்கும் பொறுப்பை உங்களுக்கு விட்டுவிடுகிறேன். மேலும் உங்களில் எத்தனை பேருக்கு - குருதிப்புனல் என்ற வார்த்தைக்கு அர்த்தம் தெரியும்?

இது நான் படித்த 6வது ஜெயகாந்தனின் படைப்பு. அவருடைய சிறந்த படைப்புகளில் ஒன்று என்று அறிந்த பிறகே வாங்கினேன். மேல்நாட்டில் வாழ்ந்துவிட்டு பின் தன் தாய்நாட்டில் குடியேற விரும்பும் இசைக்கலைஞன் ஒருவன் கடைசியில் பாரீஸுக்கே போய்விடுவதாக முடிகிறது இதன் கதை. 1966-களில் எழுதப்பட்ட இந்த நாவல் இந்திய மேல்தட்டு சமூகத்தில் பழக்கவழக்கங்கள் ’நவீன முறை’ என்கிற பெயரில் மேற்கத்திய கலாச்சாரத்தை தழுவிக்கொண்டாலும், கருத்து ரீதியாக சில நூற்றாண்டுகள் பின்தங்கியே இருப்பதை சுட்டிக்காட்டுகிறார் ஜெயகாந்தன். ‘பாரீஸுக்கு போ’வில் ஜெயகாந்தன் வாழ்க்கையும் கலைகளும் நவீனமுற வேண்டும், அப்படி ஆகவேண்டுமென்றால் மனதளவில் எத்தகைய மாற்றங்கள் வரவேண்டும் என்று தன் கருத்தை நாவல் முழுவதும் வலியுறுத்துகிறார். ஜெயகாந்தனின் பாணியே கொஞ்சம் விஸ்தாரமாக எழுதுவது என்பதால் அவர் வார்த்தைகளை மனதளவில் படமாக விரித்து ரசிக்கவும், அவருடைய கருத்துகளை ஒத்துக்கொள்ளவும், மறுக்கவும் நிறைய வாய்ப்பளிக்கிறார்.