Oflate the Hindu mythology is going for a makeover in the entertainment scene and it is a welcoming trend. I believe that this trend started with the Amish Tripathy's trilogy "Immortals of Meluha" which was an instant blockbuster in the Indian English Literature and eventually translated into various Indian languages including Tamil. The TV serials followed the trend started by "Mahabharath" that was telecast in Star TV in Hindi and later in all the regional channels. Even though we had other serials like "Devon ki Dev", Star TV's "Mahabharath" was significant in a way that it humanised the characters rather than painting them just Black and White.

My parents were Govt. school teachers in Tamilnadu, so like most of the TN Government employees they were also supporters of DMK. Similarly the group we moved around was also their colleagues, so when I grew up I was made to believe that ADMK, the staunch rival of DMK is a "low level" party mainly supported by uneducated / people from lower strata. Most of the political conversations will end up in the personal attacks of MGR and later J. Jayalalitha. When a woman fights her way through the male bastion of politics, there are also assassination of character. So all put together I was looking down Jayalalitha for a long throughout my school days.

It had been exactly a month and three days since that nightmare happened. It was a Friday and supposedly a leisure day as my client side business counterpart, my manager were in leave and I didn't have anything in my work basket. The weather in Sydney where I was on a project was so good, that I left for a casual walk. During the walk, may be to kill time, I called my mother and she said that she hadn't slept the previous night because of her stomach pain. I always keep telling my mother to have complete body checkup at regular intervals, not to take self prescribed medicines and visit a physician when she falls ill. But she never heeded to my words. Since she is a headstrong woman, I too couldn't force her on these issues. So on that day I asked her to visit another hospital without fail.

வெளிமாநிலத்திலேயோ இல்லை வெளிநாட்டிலேயோ நாம புதுசா, தனியா இருக்கும்போது நம்மோட தாய்மொழியை கேட்பது தனி சுகம். நான் சிட்னியிலே இருந்தபோ என்னோட ரூம் ஒரு மெயின் ரோட்டை ஒட்டி இருந்தது. ஒரு நாள் சோம்பேறித்தனமாக படுத்துகிடந்தபோது வெளியே சிக்னலில் நிறைய கார்கள் நின்றுக்கொண்டிருந்தது. அப்போது ஏதோ ஒரு காரில் இருந்த வந்த பாடல் சத்தம் எனக்கு முன்னமே கேட்டதாக தோன்றியது. கொஞ்சம் நேரம் போக போக அந்த இசை பிடிபட தொடங்கியது. அது காதல் கோட்டை படத்தில் வந்த  "ஆணழகா.." பாடல். ஆர்வத்தோடு எழுந்து ஜன்னல் வழியாக எட்டிப்பார்த்தேன். ஏதோ ஒரு காரிலிருந்து அந்த பாடல் பயங்கர சத்தமாக ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது.

நேற்று ஆஃபீஸில் சக ஊழியர்களோடு ஒரு மிக சுவாரசியமான உரையாடல் நடைபெற்றது - உணவு முறைகள். உடற்பயிற்சிகள் மீதான எனது சமீபத்திய ஈடுபாடு எனது டீமிலிருக்கும் இன்னும் இரண்டு பேருக்கும் தொற்றிக்கொண்டது. அதனால் அவர்களும் என்னைப்போல மதியம் 3 கி.மீ நடக்கிறார்கள். என்னை போலவே உணவை பிரித்து 6 வேளையாக உண்கிறார்கள். எங்களது இந்த புதுப்பழக்கம் எங்கள் டீமில் பேச்சாக உள்ளது. அதனால் நேற்று காலை காபி நேரத்தில் இந்த விஷயம் விவாதமாக வந்தது.

Whenever there is a riot, it leaves scars, bitter memories for the people directly affected. Even for those who are not directly involved, it creates some uneasiness in the personal / professional lives. I am referring to the riots and protests that happened in relation to the Cauvery river and Mullai Periyar river issues that had been going on between the states of Tamilnadu, Kerala and Karnataka for long time.

என்னோட பதிவுகளுக்கு அடியிலே வர்ற profile box-ல "my latest interest is Body building"-னு படிச்சுட்டு நான் இந்நேரத்துக்கு கஜினி சூர்யா மாதிரியோ, துப்பாக்கி வித்யுத் ஜம்வால் மாதிரியோ உடம்பு ஏத்தியிருப்பேன்னு தப்பா நினைச்சுக்காதீங்க (வித்யுத் ஜம்வாலுக்கு அந்த படத்துல உடம்பு காண்பிக்கிற காட்சியே இல்லைங்குறீங்களா? அவன் சட்டைய கழற்றியிருந்தா நம்ம மாட்டு டாக்டர் கதி அதோகதி தான்)... எனக்கு ஈடுபாடு வந்திருக்குன்னு தான் சொன்னேன்.. ஆனா உடம்பு ஏத்திறேன்னு சொல்லலையே. என்னடா இவன் கலைஞர் கருணநிதி "கூட்டணியிலே இடம் இல்லை.. மனதிலே இடம் ஒதுக்கியிருக்கேன்"ன்னு வார்த்தை சதிராட்டம் ஆடுறானேன்னு நினைட்டுக்காதீங்க.. நான் ஜிம்முக்கு (வரைக்கும்)போன கதைகளே சுவாரசியம்.

As usual an another conversation with my sister resulted in this new blog. Since we live in different parts of the worl, we don't catch up for long chats over the phone often. But when we both are in a mood to speak, the conversation lasts no less than 30 minutes, which is longer by my standards. When we were speaking last, we were talking about her school friends who discovered her after so many years in the Facebook. The conversation veered to the topic of staying in hometown for good.

Today a conversation with my sister opened up to an interesting topic on making decisions. I always feel that I hadn't been living my life ever instead I am letting my life strings being pulled by my parents' whims and now the future of my kid is influencing my lifestyle. My parents had been able to live their life on their own terms whether the decisions were right or wrong but lived "their life". But I always felt that I am living others' life, not mine. This is the background of this conversation today.

This is a blog inspired by a question I came across in Quora a couple of days ago. The answers are my sincere ideas and it can bear resemblence with others' answers but I didn't copy from any of them.