Yesterday Ananya posted her 100th blogpost (almost all originals).. that too within a short span. I always used to say her that she can make a good blogger prodding her to start her own blog. After initial reluctance, last October she suddenly sent me a movie review of Malayalam classic - Sandesham and asked to post it on my webpage. After publishing it I told her "Thats it.. since you have a google account, start a blog of your own in blogspot". Little did I realise at that time that what I saw in her till then was just a tip of an iceberg. When she started blogging in a full swing, I was just zapped by her mastery over the words. She is getting her skills honed to finest nuances with every new post and had got a set of loyal visitors & followers. I take this opportunity to wish Ananya all the very best in her blogging and I won't be surprised even if she turns towards serious writing. She had got that ability in her and it is just a matter of time to explode it.... like a volcano waiting to erupt. All the very best Akka!

பாரதியாரின் பாடல் ஒன்று நினைவுக்கு வர, அதன் மூலம் ‘inspire' ஆகி எழுதியது தான் இந்த பதிவு. அந்த பாடல் இப்படி ஆரம்பிக்கிறது... ‘எங்கிருந்தோ வந்தான்.. இடைச்சாதி நான் என்றான்.. இங்கிவனை நான் பெறவே... என்ன தவம் செய்துவிட்டேன்”. கண்ணன் ஒரு பெரிய குடும்பம் இருக்கும் வீட்டுக்கு உதவியாளராக வந்து எல்லோருக்கும் தேவையான பணிவிடைகளை செய்வதாகவும், ஆனால் கண்ணன் எங்கிருந்து வந்தான் என்பது வீட்டிலுள்ளவர்களுக்கு தெரிந்திருக்கவில்லை. நமது வாழ்க்கையிலும் சில அவசியமான நேரங்களில் நாமே எதிர்பாராத வகையில் கண்ணன் போல சிலர் திடீரென்று தோன்றி நமக்கு உதவி செய்துவிட்டு வேலை முடிந்தவுடன் காணாமல் போய்விடுவது உண்டு. சமீபத்தில் என் வாழ்க்கையில் அப்படி எங்கிருந்தோ வந்து உதவி செய்த சில நல்ல உள்ளங்களை பற்றியது தான் இந்த பதிவு.

இன்று எனக்கு பிடித்த நண்பன் ஒருவனுக்கு பிறந்த நாள். அவனுக்கு என்னுடைய மனமார்ந்த வாழ்த்துக்கள். இதை அவனிடம் நேரிடையாக சொல்லிக்கலாமே, எதுக்கு இப்படி ஒரு பதிவில் போடுறீங்கன்னு நீங்க கேட்குறது எனக்கு கேட்குது. நான் இப்போது அந்த நண்பனுடனான உறவு இப்போது பேசும் நிலையில் இல்லை. ஒரு காலத்தில் நான் என் ஆயுள் முழுவதும் எனது கூடவே அந்த நண்பனும் வரவேண்டும் என்று மிகவும் ஆசைப்பட்டேன். எனது 'Thin Red Line between Love & Hate' என்கிற பதிவில் எங்களுடைய பழைய பதிவில் எழுதியிருந்தேன். அதில் சொன்னது போல ‘திரும்பி செலுத்தப்படாத’ அன்பு வெறுப்பாக மாறி, அந்த கோபத்தில் அவனை எப்படி எல்லாம் அணு அணுவாக பழிவாங்கவேண்டும் என்று கங்கணம் கட்டிக்கொண்டு அலைந்த நிமிடங்கள் பல. கல்லூரி முடிந்த பிறகு சில நள்ளிரவுகளில் அவனுக்கு Blank Calls கொடுத்தும், ஒரு முறை எனது cousin-இடம் சொல்லி அந்த நண்பனையும், எங்கள் குறுக்கே வந்ததாக நினைத்த நண்பனையும் அடிக்க முடியுமா என்று கூட முயன்றிருக்கிறேன். கடவுள் கருணையில் எனது மனக்கோட்டை எதுவும் நிறைவேறவில்லை. ஒரு கால வைத்தியன் குணப்படுத்த முடியாத மனக்காயங்கள் என்று எதுவும் இல்லை. காலப்போக்கில் கோபங்கள் எல்லாம் அடங்கி, ஒரு நாள் நான் உண்மையிலேயே எனது நண்பனை உண்மையாக நேசித்து இருந்திருக்கிறேனா என்று ஆராய்ந்தபோது, அன்பு வன்முறைக்கு போகாது என்று உணர்ந்தபோது மனதளவில் வெட்கப்பட்டு, 7 வருடங்களுக்கு பிறகு எனது தொந்தரவுகளுக்கு எல்லாம் மன்னிப்பு கேட்டபோது கொஞ்சம் நிம்மதி ஏற்பட்டது. இவன் மட்டும் அல்ல.. இன்னொரு பெண்ணும் என் கோபப் பட்டியலில் இருந்தாள்.

I don't mind returning calls which I was unable to take up, but I really hate returning the missed calls given by some people intentionally. That very display of "X number of missed calls" grates my nerves. This can be further drilled down to whom and why. Only person I don't mind "accepting" the missed calls is from my niece Meera. She is still in her school and is dependent on her parents for the her mobile bills. Even then sometimes she calls me, I expect the ring to die in 2-3 seconds so that I can call her back, but she insists me on taking that call. Else she communicates me via SMS not expecting me to call her. But I have few friends who are well earning, still give missed calls and signalling me to call back. More than the 'call cost' involved, I hate the very attitude of 'making the receiver pay' behind these calls. Worse is when I get missed calls from unknown numbers. A kinda curiousity creeps in whether this will be somebody who wants to reach me.. like courier boy or delivery boy, but many times it turns out to be somebody who dialled my number inadvertently.